معنی گیتی نوردی - جستجوی لغت در جدول جو

گیتی نوردی

لغت نامه دهخدا

گردشگر، کسی که به منظور سیاحت و شناخت مکانی به آنجا سفر می کند، سائح، سیّاح، رهگیر، گیتی خرام، توریست، جهانگرد، جهان نورد

فرهنگ فارسی عمید

گیتی نوردیدن

(سُ کَ دَ)

گردیدن در گیتی. گیتی را سیاحت کردن و زیر پای گذاردن. رجوع به گیتی نورد و گیتی نوردی شود

لغت نامه دهخدا

گیتی نورد

(حَ پَ)

جهانگرد. چه گیتی به معنی جهان و نوردیدن به معنی گردیدن است. (برهان قاطع) (بهار عجم) (آنندراج) (انجمن آرا) (ناظم الاطباء). سیاح. رحاله. جهان پیما، کنایه از آفتاب. (انجمن آرا) (بهار عجم) (آنندراج) (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (مؤید الفضلاء) ، کنایه از اسب تیز و خوش رفتار. (مؤید الفضلا) (برهان قاطع) (آنندراج) (بهار عجم) (انجمن آرا). و هر مرکوب تندرو است. همچون وسیله های نقلی امروز، کنایه از اسکندر. (برهان قاطع) (مؤید الفضلا) (انجمن آرا) (بهار عجم) (آنندراج) (ناظم الاطباء) :
سکندر جهاندار گیتی نورد
چو دید آن چنان مردی آزاد مرد.
نظامی.
برآمد به زین شاه گیتی نورد
ز گیتی به گردون برآورد گرد.
نظامی.
جهان مرزبان شاه گیتی نورد
برافروخت کاین داستان گوش کرد.
نظامی

لغت نامه دهخدا

گیتی خوردن

(سُ دَ)

جهان خوردن. از همه لذایذ گیتی بکمال متمتع شدن. متلذذ و متنعم شدن:
شاهی که ز مادر ملک و مهترزاده ست
گیتی بگرفته ست و بخورده ست و بداده ست.
منوچهری.
رجوع به گیتی خور شود

لغت نامه دهخدا

گیتی گردی

(گَ)

عمل گیتی گرد. گردش کردن در گیتی. گشتن در جهان. جهانگردی

لغت نامه دهخدا

گیتی خوری

(خوَ / خُ)

عمل گیتی خور. در تنعم و ناز بودن

لغت نامه دهخدا